De voor mij op voorhand interessantste voordracht tijdens dit IAML-congres zou die van Cécile Cecconi over het DOREMUS-project zijn. Ik werd niet teleurgesteld.
In dit project slaan drie vooraanstaande Franse muziekcollecties – Bibliothèque Nationale de France, Radio France en de Philharmonie de Paris – de handen ineen om klassieke-muziekliefhebbers een service te bieden die zijn weerga niet kent.
De metadata van bladmuziek, geluidsdragers, concertopnamen en -programma’s van deze instituten zijn samengebracht en gepubliceerd als linked open data. Dit maakt het mogelijk om allerlei verschillende uitingsvormen van een compositie samen te presenteren, bijvoorbeeld op een tijdlijn (voorzien van een biografie van de componist en informatie over het werk).
In de afgelopen jaren is veel werk verzet om de metadata goed te structureren, modelleren en een doordachte, op muziek toegespitste ontologie te creëren. Daarin worden de relaties tussen verschillende concepten op gestandaardiseerde wijze beschreven, zodat een computer ze kan begrijpen.
Het project wordt in september afgesloten en dan zullen verschillende diensten worden gepresenteerd. Neem alvast een sneak peak op overture.doremus.org (ook is een chatbot-functie in de maak).
Wat zou het mooi zijn als de Stichting Omroep Muziek (incl. Muziekschatten), Radio 4 en het Instituut voor Beeld en Geluid (en eventueel het Nederlands Muziek Instituut) ook zoiets zouden weten te creëren… Het voorwerk is al gedaan.
Abstracts van de twee lezingen in de sessie ‘Music and linked open data’
Maandagmiddag begaf een groep van zo’n 15 orkestbibliothecarissen zich naar Talstrasse 10, waar direct duidelijk werd dat de uitgever een speciale band had met de componist die hem groot heeft gemaakt, Edvard Grieg (1843-1907). Aan de poort troffen we een ‘jukebox’ aan, die zes composities van de Noorse componist kon spelen.
Steffen Conradi vertelde ons vervolgens van de zeer bewogen geschiedenis van het uitgevershuis, dat in 1800 werd opgericht door C.F. Peters, maar dat Max Abraham en de broers Hinrichsen met de meeste passie en kunde opbouwden. Als gezegd kon de firma zich dankzij de contractering van Edvard Grieg in 1889 enorm ontwikkelen. Een speciaal aan de componist gewijde kamer herinnert aan het feit dat hij regelmatig bij de uitgever inwoonde.
Vervolgens nam Margarete Kalus ons mee naar de Sternwartenstrasse 79, waar de verhuurafdeling kantoor houdt. Ze toonde ons het magazijn, waarin vooral de talloze sets orkestmateriaal van Gustav Mahlers 5e en 6e symfonieën opvielen, ingericht voor diverse orkesten en dirigenten. Ook indrukwekkend was het op plaatnummer gerangschikte archief waarmee een groot deel van het fonds, indien nodig, via zogenoemde transparanten kan worden gereproduceerd. Bijna alle drukplaten zijn in de Tweede Wereldoorlog helaas verloren gegaan. Na tweeënhalf uur hadden we een goed beeld van de geschiedenis en de workflow van een grote muziekuitgever.
